“Zeg Nathan, wat ik me afvroeg, hoe ben jij eigenlijk bij de Kernvisie methode terecht gekomen?” Het is een mooie zomerdag, begin augustus 2022 en ik zit met mijn broertje en mijn 2,5 jarige nichtje in de auto onderweg naar ‘de Grote Zandbak’ (Lees: Soesterduinen). Echt een vraag voor mijn broertje: iets wat hij zich heeft afgevraagd en heeft bewaard voor een goed moment. Ik vind het een leuke vraag.

Tijdens mijn werk als studiebegeleidster op een huiswerkinstituut had ik me er al vaak over verwonderd: hoe kan het toch dat de ene leerling leerstrategieën zo oppakt en na 2 à 3 maanden weer zelfstandig verder kan, terwijl de andere leerling ondanks alle uitleg en studievaardigheden blijft struggelen. Natuurlijk hadden toen leerlingen ook labels als AD(H)D, PDD-nos, dyslexie, dyscalculie of problemen als faalangst. We leerden ze plannen, leerden ze studievaardigheden aan en hielpen ze met maak- en leerwerk. Regelmatig vroeg ik me tijdens het werken met een leerling af: hoe werkt het toch bij jou in je hoofd?

De gouden vraag

Rond 2010 begeleidde ik enkele leerlingen 1 op 1 in dienst van een psychologe met een eigen praktijk. Tieners die vastliepen in het onderwijs. Op een gegeven moment begeleidde ik één van hen met het leren van Duitse woordjes voor een toets. Ik was benieuwd naar zijn aanpak. “Neem maar 10 minuten tijd om dit blokje woordjes te leren, dan overhoor ik je daarna”. Zo gezegd, zo gedaan. Maar toen gebeurde er iets wonderlijks. Elke keer als ik een Duits woord vroeg, moest hij erg lang nadenken, om vervolgens -als ik eigenlijk de hoop op een antwoord al begon op te geven- met een juist antwoord te komen.

Ik begreep er niets van! Als iemand je een woord vraagt, dan weet je het of je weet het niet! Toch?

Dit keer vroeg ik het hardop: “Wat gebeurt er in jouw hoofd?” Dit bleek een gouden vraag.

“Nou”, legde hij me uit, “toen ik die 10 minuten kon leren heb ik de bladzijde van mijn boek in mijn hoofd geprent, als een foto”. Dan overhoor jij me en dan hoor ik dat het woord begint met een “B”, dan ga ik in mijn hoofd op de foto alle woorden met een B opzoeken en dan kies ik de juiste en dan lees ik dus op wat ik in mijn hoofd achter dat woord zie staan.”

Wow! Mindblowing!
“Heb jij een fotografisch geheugen?”
“Ja zoiets….”

Geen wonder dat deze leerling voor elk antwoord zoveel tijd nodig had. Een toets maken is niet te doen op deze manier. Niets is geautomatiseerd, hij moest elk woord als het ware opzoeken.

Maar goed, nu hadden we het probleem in beeld, maar nog niet de oplossing.

Beelddenken

Ik ging op internet zoeken naar methodes voor kinderen die anders leren. Natuurlijk had ik ook wel eens wat gehoord over verschillende leerstijlen en beelddenken, maar daar zag ik beperkingen in. Je kon een kind veel leren door beelden en filmpjes in te zetten. Vaak tekende ik wanneer ik iets uitlegde dingen voor de leerling uit. Voor geschiedenis verwees ik ze naar de stripboeken van van Nul tot Nu. Superleuk om te lezen, beeldend en het gaf ze een kader waarbinnen ze de lesstof dan konden plaatsen. Voor andere zaakvakken zag ik ook het nut van het inzetten van beeldmateriaal. Het verschil leren tussen de steppe en de toendra onthouden is een stuk eenvoudiger als je er een beeld bij hebt. Google afbeeldingen en YouTube waren fijne hulpmiddelen daarvoor. Maar wat als je woordjes moet leren… dan heb je er niets aan….
Althans, dat dacht ik toen dus…

Al zoekend op internet kwam ik verschillende methodes tegen. Waar ik op bleef hangen bij de Kernvisie methode was een hele summiere zinsnede die maakte dat ik dacht: dit is het! Er stond: “zo hoeft het kind niet meer in het hoofd te zoeken.” Dat was wat deze leerling aan het doen was in zijn hoofd, hij moest zoeken naar het goede antwoord. Na een telefoontje met Wim Bouman, de grondlegger van de Kernvisie methode, was ik om. Deze opleiding wil ik doen.

Tijdens deze opleiding leerde ik dan eindelijk hoe het werkt in het hoofd van kinderen met leerproblemen, waarom stof bij hen niet beklijft en ook hoe je wel degelijk een visuele leerstijl in kunt zetten om woordjes te leren en de tafels te automatiseren.

Tip: Als je je kind helpt met zijn/haar huiswerk en je merkt dat het antwoord ‘via een omweggetje’ komt, vraag eens wat er in het hoofd van je kind gebeurt. Het antwoord zou je kunnen verrassen.

Uitstelgedrag en perfectionisme

En dit is dan mijn eerst blog die ik heb geschreven voor mijn eigen website. Ik betrapte mezelf op enig uitstelgedrag. Waar te beginnen, ik kan niet zomaar beginnen met een blog over de kinesthetische leerstijl. Er moet een bepaalde opbouw in zitten en het moet wel goed zijn. Toevallig schreef ik deze blog uiteindelijk in de week waarin ik ook een kenniscollege van Novilo volgde over perfectionisme en faalangst. Dat was heel informatief en heel interessant. Daar volgt zeker nog een keer een blogje (of twee) over.

Bron afbeelding: Gerd Altmann via Pixabay